Kleine Sluis 1 speelt gelijk

Naar teampagina: Kleine Sluis 1

En weer houden beide teams elkaar in evenwicht.

Focus houden. Dat is de wens van trainer, begeleiders en spelers van Kleine Sluis 1. Nu er, na het behaalde kampioenschap, nog drie wedstrijden te gaan zijn, ligt de kans op gemakzucht of halfslachtigheid op de loer. Trainer Remy Zoer uitte die bezorgdheid natuurlijk ook op de trainingsavonden en had de mening, dat het seizoen goed moet worden afgesloten. Gelukkig deelden de spelers die mening ook en zodoende stond er een gemotiveerd elftal aan de aftrap tegen het Hoogwoudse Grasshoppers. Een tegenstander die zich in de loop der jaren heeft gekenmerkt als moeilijk verslaanbaar. Ook de eerdere thuiswedstrijd was al gebleken dat het elftal van trainer Dick Knijn een stugge tegenstander is die weinig kansen weggeeft. En ook de geschiedenis tussen beiden teams getuigd daarvan. Vier ontmoetingen, vier gelijke spelen. Daar staat dan wel weer tegenover dat ze ook moeizaam tot scoren komen, het resultaat is, dat er inmiddels al elf keer is gelijkgespeeld en dat het elftal daarom in de subtop staat, waar op een toppositie was ingezet. 

Kleine Sluis begon zonder Cees Jan Geerligs. Verder de gebruikelijke spelers met nu een driemans defensie, een vier mans middenveld en drie aanvallers. Na een minuut stilte ter nagedachtenis aan een overleden trainer en vader aan Grasshoppers zijde, waarbij het voltallige dameselftal ook aanwezig was, begonnen de gastheren fanatiek. Kleine Sluis werd onder druk gezet en moest in de achteruit. Tot echt grote kansen kwam het echter nog niet en langzaam aan nam het elftal van Zoer het heft in handen. En al na tien minuten lag de bal achter doelman Menno Rohof. Een onoverzichtelijke situatie na een vrije trap van Jord van der Pol zorgde ervoor dat de bal niet goed werd weggewerkt en de mee opgekomen Bart Weel gaf het laatste tikje aan de bal(0-1) Een frommel doelpunt, maar wel één die telt. Nu was er schrik bij Grasshoppers. Knijn riep zijn spelers op niet te ver uit elkaar te voetballen, maar compact te blijven spelen. Ook was er angst voor de snelheid van de Kleine Sluis aanvallers Jeroen Woutering en Geert Weel met daarbij Billy Ray Zwart als bliksemafleider. Er waren nu een twintigtal minuten waarin de gasten met een beetje meer geluk en precisie hadden kunnen uitlopen naar een grotere voorsprong. Een kopbal van Woutering rakelings over, een bal op de paal, en een wonderbaarlijke redding van doelman Rohof voorkwamen dat. Aan de andere kant werd er te veel ruimte vrijgegeven en verdedigend niet scherp op de bal gespeeld, waardoor in een tijdsbestek van vijf minuten de wedstrijd werd omgekeerd. Eerste aanleiding was een ingooi diep op de helft van Grasshoppers voor Kleine Sluis. Met teveel spelers voor de bal en balverlies was de omschakeling niet goed en de gastheren counterden keurig richting het doel van Teun Groot die niet kon voorkomen dat er werd gescoord door Thomas Groot(1-1) Nog viel het kwartje niet, de verdediging liet nog steeds van te veraf alles begaan, en zo kwamen de gastheren ook aan de tweede treffer. Weliswaar waar het schot van Carlo Blank fraai, het schot had nooit mogen worden afgevuurd op die plaats en afstand (2-1)

Na rust moesten de koppies weer naar de goede kant gericht worden om de achterstand te herstellen. Het spel was nu verdedigend beter. Langzaam maar zeker kreeg Kleine Sluis de overhand en speelde het spel zich voor een groot deel af op de helft van Grasshoppers. De aanvallen, hoewel dreigender strandden echter steeds door ofwel miscommunicatie, danwel slordige passing van de bal. Woutering, na zijn blessure mistte hij nog wat wedstrijdritme, werd gewisseld voor Helder van der Eng. Even later gingen ook beide vleugelverdedigers naar de kant. Voor Johran de Bock kwam Pelle Beerse en voor Brett Willem Rossen kwam Bart Vledder. Het spelbeeld met deze drie A-junioren in het veld veranderde niet. Kleine Sluis bleef de bovenliggende partij en Grasshoppers kwam er spaarzaam uit. Het resulteerde uiteindelijk in de gelijkmaker, die op een wat vreemde manier tot stand kwam. Een verre uittrap van doelman Groot dwars door het midden leek op niets uit te lopen, omdat de spitsen juist naar de zijkanten waren gelopen. Alleen Joost Borst geloofde in de bal, toen niemand anders, ook geen tegenstanders, reageerde. Zijn sprint naar de bal bracht enige verwarring bij doelman Rohof, die nog buiten zijn zestien meter gebied stond en beiden waren gelijktijdig bij de bal. In het duel om de bal rolde die vervolgens richting het doel, Borst was het meest attent en kon deze zodoende in het doel tikken(2-2) Kleine Sluis probeerde in de laatste minuten ook nog om een beslissing te forceren, maar zover kwam het niet meer.

Zo bleef het elftal van Zoer nog steeds ongeslagen in 2019 en volgen er nog twee wedstrijden in deze competitie. Komende Zondag speelt het elftal de laatste thuiswedstrijd. Voor het thuispubliek de gelegenheid om de mannen eindelijk op het eigen gras te aanschouwen na de behaalde titel. Tevens zal er dan afscheid worden genomen van een aantal ikonen binnen de staf. Allereerst natuurlijk trainer Remy Zoer zelf, die na vijf redelijk succesvolle seizoenen zal vertrekken naar Winkel. Daarnaast zal keeperstrainer Jan Beekhuizen na tien jaar stoppen en "last but not least" zal elftalleider en man op de achtergrond Ron Vermeulen na 28 jaar als elftalbegeleider afscheid nemen. Wij hopen dat de trouwe supportersgroep en vele andere toeschouwers deze laatste wedstrijd zullen komen bezoeken, om zo niet alleen het elftal, maar toch zeker ook deze drie mensen een laatste blijk van waardering mee te geven voor hun bewezen diensten.