Geschiedenis

De historie van sportvereniging Kleine Sluis

12 juni 2012 is de geboortedatum van een nieuwe grote sportvereniging in de woonkern Anna Paulowna van de gemeente Hollands Kroon.

De vereniging is ontstaan na een fusie tussen de verenigingen BKC en SVAP’74. Het tot stand komen van deze fusie heeft ruim 1,5 jaar aan voorbereiding gekost.

De gefuseerde verenigingen hebben ieder op zich een lange geschiedenis en hiervan kunt u verderop kennis nemen. De geschiedenis van BKC is opgetekend in 2010 en die van SVAP’74 in 2008.

Bij de oprichting “hangen” er onder de hoofdvereniging Kleine Sluis vijf subverenigingen, namelijk veldvoetbal, korfbal, handbal, zaalvoetbal en jeu-de-boules. Het gezamenlijk ledenaantal is ± 800 (veldvoetbal ± 480, handbal ± 120, zaalvoetbal ± 100, korfbal ± 60 en jeu de boules ± 40).

Bij de start beschikt de SV Kleine Sluis op het sportpark Kleine Sluis (omsloten door de Graslaan en de Randweg) over 5 voetbalvelden, 2 trainingsvelden, 2 korfbalvelden, 2 ge-asfalteerde handbalvelden, 8 jeu-de-boules-banen, 2 kantines, 2 bestuurskamers en 21 kleedkamers. Dit alles verdeeld over de complexen Oost (voorheen SVAP’74) en West (voorheen BKC).

De historie van voetbalvereniging B.K.C.

Opgericht in 1922

In 1917 introduceerden enkele polderbewoners voor het eerst het voetbalspel. De eerste pogingen strandden al gauw, en Hollandia, onder welke naam men toen uitkwam, ging roemloos ten onder. Vijf jaar later deed men het beter, want toen werd onder leiding van de heren P.Crum Sr, G.de Leeuw, D.Stellingwerf en B.Visser in de Vlas en Korenbeurs de v.v.Excelsior opgericht. Men startte met 45 leden en spoedig daarop volgde toetreding tot de West Friese Voetbalbond (W.F.B.). Het eerste veld bestond uit een stuk grond, afgestaan door de heer Zwart, toenmalig eigenaar van de Vlas en Korenbeurs, tegenover het NS station, bestaande uit enige akkers land gescheiden door greppels, grenzend aan de Spoorbuurt. Het terrein mocht niet door de eigenaar voor een beter veld geschikt worden gemaakt, waarna men naar de Kleine Sluis verhuisde, waar men het land van Volder mocht gaan gebruiken. Het clublokaal verhuisde eveneens naar de Kleine Sluis en wel naar het cafe van de heer Slikker, het voormalige cafe Blokker ( later rijwielhandel Ger Waiboer). Het ledental was inmiddels gestegen naar 52, waarvan met drie elftallen werd deelgenomen aan de competitie in de W.F.B.

In 1925 ging Excelsior over naar de N.H.V.B., waarvoor naamsverandering noodzakelijk werd, daar er reeds een club onder die naam uitkwam. De nieuwe naam werd v.v.Kleine Sluis. In 1928 werd het terrein eigendom van de heer Slikker en op kosten van hem voor beter voetbalspel in orde gemaakt. In 1923 werd o.l.v. de heren Onderwater en Toon Weijers in Breezand B.F.C. opgericht. Achter cafe Borst ( nu Bloemenlust ) op het land van Steenvoorden werd daar voor het eerst gevoetbald. Na de W.F.B. belandde ook B.F.C. in de N.H.V.B. Via het land van Steenvoorden belandde men op het land van C.v.d.Linden aan de middenweg, maar ook dat moest evenals dat van Steenvoorden plaats maken voor de bloembollen cultuur. Op dat moment speelde B.F.C. in de 2e Klasse van de N.H.V.B.

Moeilijkheden ook bij Excelsior, dat zijn ledental flink zag slinken, waardoor het maar net mogelijk bleek met slechts een elftal binnen de lijnen te treden. Dit bracht de besturen van BFC en Kleine Sluis rond de tafel, waarna in september 1929 de fusie volgde. Breezand/Kleine Sluis Combinatie, dat was de naam waaronder men voortaan zou gaan uitkomen. Onder het bestuur van voorzitter Kaan, secretaris A.Weijers en penningmeester F.Webeling promoveerde de nieuwe combinatie naar de 1e Klas N.H.V.B. het paspoort voor de grote bond : de KNVB. Dit geschiedde al gauw want in 1933 was het reeds zover, voor de eerste maal KNVB. Na wisselende successen was het jaar 1939 wederom succesvol. Kampioen van hun afdeling en via promotie wedstrijden kans om het begeerde derde klasseschap te behalen. Het lukte helaas niet, de promotiewedstrijden bleken te zwaar.

De oorlogsjaren waren ook voor BKC niet gemakkelijk: eerst werd er nog gespeeld, maar toen de bezetter meende mangaten te moeten graven in het voetbalveld, was de aardigheid er gauw af. Van ZAP die toen zijn veld kwijt raakte, kreeg men verscheidene spelers over, waaronder de meest bekende Kees Kuys ( later international ), Loet en Hein Timmer en Jan van Oosten. Na de moeilijke periode volgde in 1946-1947 wederom een succesvol seizoen ( de ZAP leden waren inmiddels terug op het oude nest ) met promotie, voor het eerst in haar bestaan, naar de derde klasse van de KNVB. Na wisselende successen keerde BKC in 1949 terug naar de 4e klasse KNVB. Maar niet voor lang, want twee jaar later promoveerde BKC opnieuw. Inmiddels was de oude tribune, welke door een harde storm omver was omgewaaid, vervangen door een nieuwe. Nadat BKC in 1953 was gedegradeerd naar de 4e klasse KNVB, kocht de gemeente het terrein aan van de heer Slikker en besloot men tot de bouw van nieuwe kleedkamers, waarna BKC een complex bezat waar menige voetbalvereniging uit die tijd trots op kon zijn. Een grote Fancy Fair werd gehouden om met de middelen daaruit verkregen tot de financiering van nieuwe trainingsverlichting te komen.

In 1960 werden zij wederom kampioen van hun afdeling, maar na de promotiewedstrijden moesten zij de eer laten aan Energia, SEW en RCZ. In de strenge winter van 1963 toen voetbal onmogelijk bleek, organiseerde BKC, en met succes, schaatswedstrijden op het Oude Veer. Nadat verscheidene goede spelers uit het eerste elftal de vereniging verlieten om hun succes elders te gaan beproeven degradeerde het, na 33 jaar constant in de KNVB gevoetbald te hebben, naar de afdeling Noord-Holland. De teleurstelling was groot, maar met vereende krachten en het aankomend jeugdtalent werd aan een nieuwe opbouw begonnen. Het seizoen '69-'70 eindigde vreugdevol, het eerste elftal behaalde in de nieuw gevormde hoofdklasse van de afdeling Noord-Holland een derde plaats, wat promotie inhield naar de KNVB. Ook het tweede liet zich niet onbetuigd en werd kampioen. In het jaar waarin de Gemeente Anna Paulowna 100 jaar bestond, ging BKC deelnemen aan het zaalvoetbal, een toen nieuwe tak van de voetbalsport. Men kon er niet onderuit om ook z'n leden in de gelegenheid te stellen hieraan deel te gaan nemen. Dhr. Schenk sr, 20 jaar voorzitter, was een van de mensen die toen de harde kern vormden van BKC. Andere uit die jaren waren J.Vergouwe, die lang bestuurslid is geweest, R. Hendrikse ( jarenlang actief 1e elftalspeler en consul ) en de al eerder genoemde duizendpoot , P.Appel.

Toen medio de jaren zeventig de roep om handbal toenam kwam er een handbal-afdeling. Daarmee werd tevens de verenigingvorm veranderd. BKC werd in 1977, bij het vertrek van de heer Schenk sr , Sportvereniging. Volgens voetbalvoorzitter C.Moerland, die toen algemeen voorzitter werd, een "geruisloze" overgang. Elke afdeling behorende tot de sv.BKC is een op zich zelfstaande afdeling. Na de zaalvoetbal-afdeling ('71), handbal ('77), heeft BKC er nog meer afdelingen bij gekregen. In 1981 is men begonnen met softbal ( thans niet meer ), en in 1982 is de vereniging "recreatief" van start gegaan. ( die b.v. de avondvierdaagse organiseerde ). Begin jaren '80 werd het duidelijk dat een verbetering van de kantine en kleedkameraccommodatie een absolute noodzaak was. Nadat de gemeenteraad in '86 akkoord ging met een krediet, werd begonnen met de bouw van de nieuwe accommodatie. Na ruim 10 maanden hard werken door ruim 100 mensen, voornamelijk leden, werd in mei '87 de nieuwe accommodatie geopend. In totaal waren er in de kantine, acht kleedkamers, was en doucheruimten zo'n 8500 manuren gestoken!

In het begin van de '90-er jaren werd BKC geconfronteerd met plannen voor de bouw van een winkelcentrum. Dit winkelcentrum moest precies op de plaats van het prachtige BKC complex verrijzen, juist daar waar fanatiek getraind en gevoetbald werd ! Zonde vonden vele, vooral oud BKCers , die nog niet zo lang geleden met veel moeite en hard werken een moderne accommodatie tot stand brachten. Echter eind '94 was het zover, de gemeente ging akkoord en BKC moest wijken en verhuizen naar een nieuw te bouwen complex aan de Grasweg. In april 1996 werd door het oudste en het jongste spelende lid van de voetbalvereniging BKC, Cor Moerland ( oud voetbalvoorzitter ) en Melvin Damsma , de eerste paal in de grond geslagen. Op 19 oktober werd het splinternieuwe, maar windgevoelige, complex officieel in gebruik genomen.

Sportief is BKC, na een aantal jaren in de wat lagere klasse te hebben gespeeld, weer terug op niveau. In 2009 en 2010 werd BKC kampioen van respectievelijk de 5e en 4e klasse. Momenteel speelt BKC in de middenmoot van de 3e klasse. De club is in volle ontwikkeling, het complex wordt in 2011 uitgebreid met nieuwe kleedkamers. Daarnaast werkt de vereniging aan een fusie met buurman SVAP '74. De planning van deze fusie is realisatie voor aanvang van het seizoen 2012/2013.

Geschiedenis SVAP'74

In 1974 is de voetbalvereniging Breezandse Boys gefuseerd met de korfbalvereniging TOG. Officieel gebeurde dit tijdens een gezamenlijke ledenvergadering op 13 december 1973.

Een goede keus, want samen sta je sterker en al snel werd de Sport Vereniging Anna Paulowna 1974 opgericht als een omnivereniging met de subverenigingen veldvoetbal en korfbal. De afdeling zaalvoetbal werd ook een aparte subvereniging en niet lang daarna ontstonden de subverenigingen volleybal en recreatiesport. De laatstgenoemde is een aantal jaren geleden omgezet naar een jeu-de-boules vereniging.

START.

In augustus 1958 besloten een aantal voetballiefhebbers in Anna Paulowna/Breezand om een voetbalclub op te gaan richten.

Vreemd natuurlijk, want er waren in de genoemde woonkernen al twee voetbalverenigingen.

Maar men kwam in de knoop met de zondagsrust en er moest naar hun idee een echte zaterdagvereniging komen.

Nu, vijftig jaar later, kan niet anders gesteld worden dan dat dit een heel goed idee was: nog steeds heeft het zaterdagvoetbal in de gemeente Anna Paulowna levensvatbaarheid.

DIENSTPLICHT.

Terug naar het allereerste begin.

Eigenlijk ligt de start van het zaterdagvoetbal in AP/Br. al in 1946. Een compleet jeugdteam deed in het seizoen ‘46/’47 reeds mee aan de competities van de KNVB onder de naam Breezandse Boys.

Nu gaat het verhaal dat een aantal jaren later meer dan de helft van dat team zijn militaire dienstplicht moest vervullen en dat er daardoor tekort aan leden ontstond zodat de vereniging moest worden opgeheven.

Een mooi verhaal natuurlijk, maar als je de oude notulenboeken doorbladert dan kom je te weten dat er meer speelde: een deel van het bestuur stapte op vanwege tekort aan medewerking van de leden. In diezelfde notulen wordt niets over een opheffing vermeld.

Sterker nog, daarna missen er een aantal pagina’s uit het notulenboek.

Zeker is dat de officiële (her)oprichtingsdatum augustus 1958 is.

Een combinatie van een tekort aan animo en spelers (toch de dienstplicht????) zal er toe geleid hebben dat Breezandse Boys een aantal jaren niet heeft bestaan en in ieder geval geen standaardteam had. Waarschijnlijk werd er “wild” gevoetbald en is de vereniging door de KNVB als opgeheven beschouwd.

HERSTART.

Echter enkele fanatiekelingen waren niet voor één gat te vangen, want zoals gezegd: er werd in augustus 1958 (wederom) een zaterdagvoetbalvereniging opgericht. En dat moment bepaalt dat wij nu in Anna Paulowna het jubileum van 50 jaar zaterdagvoetbal kunnen vieren.

De vereniging kreeg (wederom) de naam Breezandse Boys.

FUSIE.

Als oplettende lezer zegt u natuurlijk: we hebben het nu toch over SVAP’74 en hoe rijmt dat met 1958? Ik zal u uit de droom helpen.

In 1974 is de voetbalvereniging Breezandse Boys gefuseerd met de korfbalvereniging TOG. Officieel gebeurde dit tijdens een gezamenlijke ledenvergadering op 13 december 1973.

Maar terug naar het veldvoetbal: ondanks de fusie is 30 augustus 1958 de officiële oprichtingsdatum van de huidige zaterdagvoetbalvereniging.

ACCOMMODATIE.

Gestart werd in 1958 op een grasveld aan de Molenvaart (in de huidige Gelderse Buurt). We hebben het dan over een karig veldje, want van kleedkamers kon men niet spreken. Laat staan een clubgebouw. Een soort dug-out deed dienst als kleedkamer en bij regen was het te hopen dat de wind niet uit de verkeerde hoek kwam. Na het voetballen waren er natuurlijk geen douches beschikbaar: de ergste prut kon er in de sloot afgespoeld worden. Als er daarna natgeregende kleding aangedaan moest worden, was het niet prettig fietsen/lopen naar huis.

Omdat het bovenstaande duidelijk enige verbetering behoefde, werd er aangeklopt bij een zustervereniging die wel over een goede accommodatie beschikte. Eerst was het ZAP te Breezand die onderdak bood en later BKC te Kleine Sluis.

Op goede velden kon worden getraind en op de zaterdagmiddag heerlijk worden gevoetbald. Na afloop waren er kleedkamers inclusief douches en voordat men naar huis ging, kon een consumptie genuttigd worden in het clubgebouw van ZAP c.q. BKC.

1974 was een uiterst geschikt natuurlijk moment om een eigen accommodatie op te gaan richten. De genoemde fusie werd fysiek ondersteund met een eigen clubgebouw (eerst kleedkamer en een jaartje later ook een kantine) nabij de huidige sporthal Veerburg.

Lang heeft SVAP niet van dat onderkomen kunnen genieten. Eind vorige eeuw werd besloten dat aldaar woningen moesten komen en SVAP mocht - net als BKC, de atletiek- en de tennisvereniging – verhuizen naar de buitenkant van de dorpsbebouwing aan de Graslaan.

In januari 2000 konden daar dan ook de eerste wedstrijden verspeeld worden op een complex waar we nog steeds trots op zijn.

SFEER.

Het is voor ieder lid van SVAP duidelijk dat veldvoetbal een prestatiegerichte sport is: er moeten meer ballen in het netje van het doel van de tegenstander dan in je eigen doel !!!! De instelling moet dienovereenkomstig zijn en er moet getraind worden.

Maar het mag niet ten koste gaan van een goede verenigingssfeer. Tot nu toe gaat het uistekend met die combinatie. Ook als de prestaties eens wat minder zijn, dan wordt de moed erin gehouden en wordt het uiterste gedaan om een goede sfeer te handhaven.

Wat daarbij zeker op positieve zin meespeelt, is de omvang van de vereniging.

OMVANG.

In Nederland is in tegenstelling tot bijvoorbeeld Engeland en Duitsland de zondag de dag waarop de meeste voetbalwedstrijden worden afgewerkt.

Dat vindt automatisch zijn weerslag in de omvang van een zaterdagvereniging. Alhoewel er in Nederland ook echte zaterdag-enclaves zijn. In de kop van Noord Holland niet: het KNVB-voetbalprogramma van de zondag is hier veel groter dan die van de zaterdag.

Als je dan ook nog in een regio woont waar gedurende grote delen van het jaar de zaterdag als een reguliere werkdag beschouwd wordt, dan is het al snel duidelijk dat SVAP geen grote vereniging is: drie seniorenteams en bij de jeugd niet in alle leeftijdscategorieën een vertegenwoordigend team.

Dan de koppeling met de verenigingssfeer. Door de bescheiden omvang is het geheel behoorlijk overzichtelijk. De meeste leden kennen het overgrote deel van hun “collega’s”. Men heeft oog voor elkaar en de uitdrukking “klein, maar fijn” is zeker van toepassing: je zal bij SVAP niet ondersneeuwen in het grote geheel.

VRIJWILLIGERS.

Zeker de echte amateurvereniging draait in Nederland op de inzet van vrijwilligers.

SVAP (en voorheen Breezandse Boys) is daarop geen uitzondering. Mede het feit dat het dus gaat om een vereniging van bescheiden omvang kan gesteld worden dat zeker 50% van de leden zich op de één of andere manier naast het voetballen als vrijwilliger inzet voor zijn/haar club.

Op zich niet zo vreemd.

Ten eerste wordt een lidmaatschap onbetaalbaar als je voor iedere verenigingsklus een betaalde kracht moet inhuren.

Ten tweede is het basiskenmerk van een vereniging: voor en van de leden. Een vereniging is in de basis dus van alle leden van die vereniging en om die reden is het dus absoluut niet vreemd dat de leden zich wat breder dan alleen het voetballen willen inzetten voor hun vereniging. Heel vaak horen we dan ook de kreet: alles voor de club.

NEVENACTIVITEITEN.

Eenieder die betrokken is (geweest) bij een sportvereniging weet dat het bij zo’n vereniging al lang niet meer alleen gaat om het sporten.

Ook bij deze vereniging is het niet anders, want naast het voetballen zijn er in het verleden en worden er nog steeds een heleboel nevenactiviteiten aangeboden aan de leden.

Om te beginnen is daar de kantine. Wat is een sportvereniging zonder kantine/clubhuis???

Een onmisbare ruimte waarin onder het genot van een drankje en een hapje kan worden voorbeschouwd op en nagepraat over de voetbalprestaties.

Natuurlijk wordt de kantine ook gebruikt bij de diverse feestavonden, de klaverjasdrives en als Sinterklaas met zijn Pieten langskomt: allen sfeerverhogende en bindende activiteiten.

Een heel apart fenomeen is het jeugdkamp. Leden van 6 tot 16 jaar gaan een week op stap naar een kamphuis op een grote camping. De leiding inclusief de kok bestaat allemaal uit vrijwilligers die naast heel wat werk een behoorlijke verantwoording op zich durven te nemen. Een dergelijk jeugdkamp is redelijk uniek en bijzonder populair: net terug van een weekje kamp en er wordt al gevraagd wanneer de inschrijving voor het volgende jaar wordt geopend.

HIGH LIGHT.

Een hoogtepunt uit het recente verleden is wel de wedstrijd van het senioren 1 team tegen Lucky Ajax. Deze wedstrijd vond plaats ter gelegenheid van het 30-jarig bestaan van de fusie-vereniging SVAP’74. Een compleet verslag inclusief foto’s van die wedstrijd is (onder Lucky Ajax en speelschema 2004) te vinden op de site www.degoeieoudetijd.nl.

FINANCIËN.

Om een vereniging draaiende te houden zijn er inkomsten benodigd.

Op dit moment zijn er vier hoofdstromen te onderscheiden als het gaat om deze inkomsten.

Ten eerste is er de gebruikelijke contributie. Aan ieder lid worden diensten en voorzieningen geboden en het is volkomen normaal en terecht dat daar in de vorm van contributie voor betaald wordt. Een uitdaging is natuurlijk om die contributie zo laag mogelijk te houden en dat lukt nog steeds. Want voetballen bij SVAP is absoluut niet duur. De contributiehoogte hangt af van de leeftijd: des te jonger, des te lager is de contributie.

Ten tweede zijn er de Vrienden van SVAP: eenieder die de vereniging een (zeer) warm hart toedraagt, ondersteunt SVAP door middel van een financiële donatie.

Ten derde zijn er de speciale “fund-rasing”-acties, zoals het koppen van lelies door leden en andere echte clubmensen, het spel de “super elf”, deelname aan een gesponsorde fietstocht en de grote clubactie.

Tot slot de algemene sponsoring. Reclame-uitingen op de tenues en een reclamebord langs het hoofdveld zijn de meest bekende hierin. Maar ook een bijdrage aan een speciaal evenement zoals een toernooi of de bouw van de tribune is natuurlijk een welkome clubsponsoring.

WETENSWAARDIGHEDEN.

* De eersten.

De spelers van het team uit ‘46/’47 waren Rits Elzinga, Henk Bouwers, Cor van Drunen, Teun Elzinga, Hielke van Drunen, Jaap Haasnoot, Kees Wiersma, Roel Siebenga, Frans Vlaming en Ben Molenaar. Velen van hen waren in 1958 terug te vinden in het eerste seniorenteam bij de officiële oprichting van Breezandse Boys.

* Naam.

Breezandse Boys had bijna ADO geheten, maar dat stuitte op bezwaren bij de KNVB.

* Clubkleuren.

In de notulen van de oprichtingsvergadering is te lezen dat de huidige clubkleuren echt een verwijzing is naar het Nederlands elftal.

* Claxon.

Toen senioren 1 jaren geleden kampioen werd in een uitwedstrijd tegen Opperdoes, werd de autoclaxon direct na vertrek veelvuldig gebruikt. Eén van de claxons raakte wat overbelast en was niet meer stil te krijgen. Tot het moment dat thuis in Anna Paulowna het contactsleuteltje werd omgedraaid: iedereen tussen Opperdoes en Anna Paulowna wist dat er die dag een voetbalploeg kampioen was geworden.

* Vroege kampioen.

Senioren 1 werd op 12 februari 2000 kampioen op het nieuwe complex aan de Graslaan en was daarmee de eerste voetbalkampioen in de 21-ste eeuw.

* Geld.

Toen de vereniging in 1955 (tijdelijk) werd opgeheven was er een positief saldo van fl.125,-- terwijl er nog een contributieschuld openstond van fl. 20,--

* In 1973 is er een afdeling handbal opgericht onder de vereniging Breezandse Boys. Helaas heeft deze afdeling slechts kort bestaan.

* Voor de fusie is er een gezamenlijke ledenvergadering geweest met op de agenda onder andere de naamgeving van de nieuwe club. Er moest gekozen worden tussen DSS en SVAP’74 en het is een ieder bekend welke naam deze verkiezing heeft gewonnen.

* Vroeger werden de aanvoerders en leiders GEKOZEN op de algemene jaarlijkse ledenvergadering. Sterker nog: op die vergadering werd ook bepaald wie de keeper van het eerste moest worden.

* In 1964 wilden diverse leden graag met verlichting trainen, zodat de bal beter gevolgd kon worden. Er werd getraind bij BKC en van BKC mochten de lampen aan als er maar voor werd betaald. Geen probleem: de selectie legde fl. 75,-- op tafel en tijdens trainingen op de winteravonden brandden de lampen.

* Op de ledenvergadering van 18 december 1964 was het eerste agendapunt na de opening: het bestuur feliciteert de heer Siem Tiel met het feit dat hij in ondertrouw was gegaan.

* Tegenwoordig wordt de kas versterkt met het koppen van lelies. Vroeger ging dat met het rapen van aardappelen, zo valt te lezen in de notulen van de ledenvergadering van 2 september 1966.

* Een andere manier op de kas bij te vullen was in 1970 de verkoop van pakken lucifers.

* In 1970 werd er voor het eerst geklaverjast bij de club. Ook toen hele gezellige avonden. De eerste winnaars waren de gebroeders Langebeeke en zij kregen op de ledenvergadering de klaverjastrofee overhandigd. De notulen melden niet om welke broers het precies ging.

* De officiële fusiedatum van 1 juli 1974 werd extra luister bijgezet omdat het eerste een aantal weken daarvoor kampioen was geworden. Na een degradatie volgde meteen een promotie. Slechts één wedstrijd werd verloren en het doelsaldo was 86-11.

* Ruim een kwart eeuw geleden werd het gebruikelijk om een min of meer professionele trainer aan te trekken. En deze man had dan ook recht op een vergoeding. Om de kas niet al te zwaar te belasten werd een trainer soms “in natura” betaald: de hele selectie hielp een zaterdag bij de verbouwing van de woning van trainer Sahl!!!!!!!!!!!!!

* De start in 1974 op het eigen nieuwe complex verliep wat moeizaam. Toentertijd had de KNVB de regel dat je de hele kompetitie afmaakt op de velden waarop je begint. Probleem: bij de start van de kompetitie waren de velden klaar, maar de kleedkamers nog niet. Toch wilde men op het nieuwe complex spelen en dus werd er de eerste weken omgekleed en gedoucht in sporthal Veerburg.

* Op de bestuursvergadering van 25 augustus 1976 werd een belangrijke beslissing genomen: spelers die zich voor een wedstrijd te buiten waren gegaan aan behoorlijk drankgebruik, mochten niet meespelen en werden dus voor één week geschorst. We hebben het hier over het vierde seniorenteam.

* De allereerste jeugdcommissie bestond in 1978 uit de heren Tiel en van Trappen en uit mevrouw Poederbach.

* Aan het eind van de kompetitie ‘77/’78 trok de pupillentrainer Jaap Ploeger aan de noodrem: hij redde het niet meer om in z’n eentje training te geven aan 33 pupillen!!!

* Het seizoen ‘77/’78 is boetevrij verlopen: geen enkele gele en rode kaart dus voor de SVAP-ers. Dat waren nog eens brave tijden.

* In september 1979 haalde SVAP de krant: tijdens de jeugdtrainingen waren een aantal leden “ontsnapt” door de gaten in de afrastering en hadden wat lichte vernielingen aangebracht op het naastgelegen volkstuinencomplex. Schande natuurlijk en er volgde een goed gesprek van enkele bestuursleden met betrokken ouders.

* Op 22 december 1979 werd overgeschakeld van vierkante doelpalen op de huidige ronde aluminium palen. En hetzelfde geldt natuurlijk voor de bijbehorende lat.

* Zo nu en dan zijn er wat strubbelingen tussen een trainer en een speler. Ooit deed een speler zijn beklag bij het bestuur. Hij werd gehoord en de klacht van de speler luidde: Ik wens me niet als een klein kind van het trainersveld te laten sturen. Dit vond het bestuur inderdaad ook te gek voor woorden temeer daar het om een zeer waardevolle speler ging met een zeer goede en lange staat van dienst. Dus er kwam een officiële bespreking tussen bestuur en trainer. Na een uitgebreide en omzichtige inleiding door de voorzitter werd de klacht op tafel gelegd. En daarna kreeg de trainer het woord. Zijn reactie was duidelijk: ik zal hem nooit meer als een klein kind van de training wegsturen als hij zich dan ook niet meer als een klein kind gedraagt. Duidelijk: goede afspraak en zaak gesloten. En zo waren er weer twee vergaderavonden “nuttig” besteed.

* Bestuurders komen en bestuurders gaan. En dus is het regelmatig zoeken naar nieuwe mensen. Zo moest er in 1991 een nieuwe voorzitter komen. De naam van Johan Osinga werd genoemd en meteen kwam er een probleem op tafel: wat nu als Johan tijdens een vergadering weggeroepen wordt voor een bevalling? De secretaris Wim Vonk had direct al een pasklare oplossing: Johan kan de vergadering blijven voorzitten en ik doe de bevalling wel.

* Op 01 oktober 1990 moest er een opvolger komen voor de als voorzitter van de hoofdvereniging afscheid nemende Thijs Markerink. Een tweetal namen werd genoemd. En daarnaast een derde zeer gevaarlijke outsider: dominee Gerda Jongsma.

* In het seizoen ‘93/’94 bleek het hele eerste elftal zeer traag in het betalen van de contributie. In maart 1994 was het bestuur achter de oorzaak van dit gedrag: de acceptgirokaarten lagen nog onder in de materiaaltas en waren dus nooit uitgedeeld.

* In de notulen van de bestuursvergadering van 2 mei 1995 staat de mededeling: op 10 juni gaat Dora waarschijnlijk poepen. Het verhaal hierachter is een geldinzamelingsactie. Men kon geld inzetten op vakken van het A-veld. Als de losgelaten koe (Dora dus) in “jouw” vak ging poepen dan won je 50% van de totale inleg en de andere 50% ging in de clubkas. Ter info: de netto winst voor de club was fl. 2.460,-

TOEKOMST.

De uitdrukking “stilstand is achteruitgang” is ook bij het huidige bestuur van de vereniging bekend. Dus net als alle voorgaande bestuursleden wordt er ook door dit bestuur naar de toekomst gekeken en worden er plannen gemaakt waarmee de vereniging zich kan blijven profileren.

Dit jaar is/wordt een heuse tribune gerealiseerd, zodat publiek droog en uit de wind kan genieten van de voetbalprestaties. Of dat nog niet genoeg is,: er zijn serieuze plannen voor de plaatsing van een elektronisch scorebord langs het hoofdveld.

Op voetbalgebied is daar de nog gerichtere aandacht voor de jeugd. De ontwikkeling met betrekking tot de groei van het aantal jeugdleden is goed om te zien. In de jongste categorie (de F- en E-pupillen) zullen het nieuwe seizoen zelfs vier teams acteren. Hieronder een meisjes F-team, wat een primeur is voor SVAP.

Naast de pupillen zijn er verder A-, C- en D-junuiorenteams.

De jeugd wordt begeleid door een groep enorm enthousiaste train(st)ers en coaches, waardoor de spelers zichtbaar genieten en zich verder ontwikkelen.

Kortom de vereniging is volop in beweging!!!!!!